فضاي اين دل ديوانه گرفته بوي گل نرگس
دلم نشسته چون پروانه در آرزوي گل نرگس
سزد ز غصه بميرم من ز درد و غربت و تنهايي
هميشه ذکر فرج دارم ولي چرا تو نمي آيي